تبعیض، کارد به استخوان معلم رسانده است

صدای تبعیض کارد را به استخوان معلم رسانده است!!
کمی تامل! کمی انصاف! کمی خداباوری! کمی ….!!!

مدت هاست معلم و مدرسه، گویی فراموش شده اند اما بد نیست مروری بر دیدگاه صاحب‌نظران داشته باشیم:

«چرخ‌های توسعه هر کشوری را نیروی انسانی آن به چرخش درمی‌آورد. مدرسه کانون زلزله و مرکز تغییر و تحول جامعه است.

معلم مهم‌ترین رکن آموزش‌وپرورش است که نقش اصلی را در مدرسه ایفا می‌کند.»

بنابراین می‌توانیم دریابیم که هیچ جامعه‌ای بدون تلاش و همکاری معلمانش به رشد و توسعه نخواهد رسید.
حال سوال اینجاست، اگر باور داریم که معلمان با تربیت آیندگان می‌توانند آینده کشور را تضمین کنند، چرا مسئولان اجرایی و متولیان نه‌تنها با نهایت بی‌مهری، بی‌انصافی، تبعیض و بی‌عدالتی برخورد می‌کنند، بلکه هر روز با شعارهای توخالی‌تر از دیروز در رسانه‌ها، شان و جایگاه معلم را تضعیف و تخریب می‌کنند؟

با وجود چنین رفتاری با معلم در جامعه، آیا می‌توان انتظار توسعه و پیشرفت داشت؟
آیا می‌توان انتظار داشت که دانش‌آموزان، معلمان خود را الگو قرار دهند؟
معلمی که در کلاس درس به دغدغه‌های معیشتی خود فکر می‌کند، چگونه می‌تواند به دغدغه‌های شاگردانش بیاندیشد و برای آن‌ها راه‌حلی بیابد؟
معلمان زیادند ولی واقعا زیادی‌اند؟
چرا وقتی صحبت از پرداختی منصفانه به معلم می‌شود کشور مشکل دارد؟
چرا کشور برای پرداخت‌های نجومی به کسانی که جز اختلاس کار دیگری را به‌خوبی انجام نداده‌اند با مشکل مواجه نیست؟
همه آنچه از نظر گذشت، معلمان به‌خوبی می‌دانند و درک می‌کنند و فقط به‌خاطر حفظ نظام و انقلاب، بغض‌شان را در گلو مخفی می‌کنند و به پاس خون هزاران شهید سکوت اختیار می‌کنند.
به هوش باشید!! به هوش باشید!!
آرزو می‌کنم که آن روز نرسد که معلم بگوید: “آب که از سر گذشت، چه یک وجب! چه صد وجب!”
آن روز است که مفهوم زیاد بودن به‌خوبی درک خواهد شد. اگر نبود دلسوزی این حقیر که عمرم را در راه تربیت و خدمت به فرزندان این مرز و بوم صرف کرده‌ام، سکوت اختیار می‌کردم و دم برنمی‌آوردم ولی چه کنم که نمی‌توانم نسبت به سرنوشت آینده جامعه‌ام بی‌تفاوت باشم.
در این لحظه، خدا را شاهد می‌گیرم که در حد توانم به آنان که باید بشنوند پیامم را رساندم. باشد که ذخیره آخرتم گردد.

به امید روزی که هر یک از دانش‌آموزان ایران عزیزم آرزو کند که روزی معلم شود؛ چون یقین دارم آن روز است که می‌توان انتظار داشت موتور پیشرفت و توسعه کشور با نهایت قدرت رو به جلو حرکت کند.

دکتر محمود صفری
۱۳۹۹/۲/۱۷