معضل کمبود دارو در آمریکا

 شدید آموکسی سیلین، داروهای سرطان، و داروها برای درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) کمبود دارو را در سرفصل اخبار در سال گذشته قرار داده است. کمبود داروهای اورژانسی نجات دهنده مانند آتروپین و اپی نفرین کمتر قابل مشاهده است اما به همان اندازه نگران کننده است. بسیاری از این کمبودها پایدار هستند.

این کمبودها قابلیت اطمینان زنجیره تامین داروی ایالات متحده را زیر سوال می برد. آنها همچنین نشان می‌دهند که چگونه کمبود می‌تواند مراقبت از بیمار را تضعیف کند، سلامت و زندگی بیمار را از طریق تأخیر در درمان، جیره‌بندی، جایگزینی بالقوه با جایگزین‌های کمتر مؤثر و افزایش خطر خطاهای دارویی به خطر بیاندازد. چنین کمبودهایی برای بیماران وقت صرف می کند و باعث اضطراب و تشدید بیماری های زمینه ای می شود.

شدت اختلالات عرضه دارو، دولت بایدن و کنگره را بر آن داشت تا با انرژی به دنبال راه حل باشند. راه‌حل‌های سیاستی بسیاری ارائه شده‌اند، از جمله ذخیره‌سازی، نصب روی زمین، تولید پیشرفته، تغییر در بازپرداخت Medicare، شفافیت بیشتر و موارد دیگر. اما چگونه باید فکر کنیم که کدام ایده های سیاستی بهترین هستند؟ با توجه به تعداد و تنوع گزینه ها، تعیین این که کدام استراتژی هم موثر و هم مقرون به صرفه است بسیار مهم است. بدون یک رویکرد استراتژیک که دلایل مختلف کمبود را تشخیص دهد، ما در معرض خطر اجرای اصلاحات گران قیمت هستیم که کمک چندانی به قابل اعتمادتر کردن زنجیره تامین داروی ایالات متحده نمی کند.

در این مقاله، من یک آزمون چهار قسمتی را برای ارزیابی اینکه آیا راه‌حل‌های خط‌مشی احتمالاً بهبودهایی را در قابلیت اطمینان زنجیره تأمین انجام می‌دهند و اینکه آیا آنها این کار را مقرون به صرفه انجام می‌دهند، توضیح می‌دهم. من همچنین برخی اطلاعات پس زمینه را برای کمک به درک انواع مختلف شوک هایی که باعث کمبود می شوند و عواملی که از مقاومت زنجیره های تامین در برابر آن شوک ها جلوگیری می کنند ارائه می کنم. من این کار را برای طیف وسیعی از انواع اختلالات عرضه انجام می دهم. سپس آزمون چهار قسمتی را برای انواع مختلفی از سیاست‌هایی که برای رفع کمبودها پیشنهاد می‌شوند، از جمله شفافیت، موجودی‌های بافر، ساخت داخلی، ساخت پیشرفته، و اصلاحات در پرداخت‌های بیمارستانی، اعمال می‌کنم

یک آزمایش چهار قسمتی برای راه حل های بالقوه کمبود دارو

طراحی راه‌حل‌های سیاستی مؤثر مستلزم درک کامل مشکل و همچنین در نظر گرفتن پیامدهای ناخواسته و مقرون‌به‌صرفه بودن آن است . با تکیه بر این مفاهیم کلی ارزیابی خط مشی، یک تست چهار قسمتی برای راه حل های کمبود دارو پیشنهاد می کنم:

1. آیا این سیاست به علت(های) واقعی کمبودها می پردازد؟ این شاید مهمترین سوالی باشد که هنگام ارزیابی راه حل سیاستی بالقوه باید پرسید. بدون ترسیم درست راه حل مشکل، راه حل ممکن است از نظر اثربخشی، مقرون به صرفه بودن یا هر دو کوتاه باشد.
2. آیا سیاست به خودی خود می تواند کار کند یا اثربخشی آن به حضور سیاست های دیگر بستگی دارد؟ سیاستگذاران باید در نظر داشته باشند که آیا برای اینکه سیاست پیشنهادی تأثیر مطلوبی داشته باشد، تغییرات سیاستی اضافی لازم است یا خیر.
3. آیا این سیاست پیامدهای ناخواسته بالقوه را پیش بینی و محدود می کند؟ تغییرات خط مشی می تواند انگیزه ها را برای فعالان بازار تغییر دهد یا می تواند آن شرکت کنندگان را قادر سازد تا بر اساس مشوق های موجود عمل کنند. برای ارزیابی پیامدهای ناخواسته بالقوه، مهم است که در نظر بگیریم که چگونه انگیزه های شرکت کنندگان مختلف بازار ممکن است از طریق تغییر سیاست تحت تأثیر قرار گیرند.
4. آیا سیاست نسبت به گزینه های جایگزین مقرون به صرفه است؟ ایجاد قابلیت اطمینان در زنجیره‌های تامین پرهزینه است – هر چه بخواهیم زنجیره‌های تامین قابل اعتمادتر باشند، باید هزینه بیشتری برای آن بپردازیم. سیاستگذاران باید مقرون به صرفه بودن نسبی سیاست را ارزیابی کنند، به ویژه با توجه به عظیم بودن زنجیره های تامین دارو در ایالات م