پایگاه خبری تحلیلی رسانه معلم رسانه فرهنگیان ایران
خبرگزاری رسانه معلم، محمود فرشیدی؛ وزیر اسبق آموزش و پرورش در سرمقاله شماره امروز روزنامه «رسالت» نوشت:
چند صباحی بود كه تب و تاب صعود بهای سكه و ارز، مردم شریف ایران را آزرده خاطر ساخته بود چندان كه هر روز را با اضطراب آغاز می‌كردند و روند رو به رشد دیگر كالاها به تبعیت از این دو عامل تاثیرگذار را دغدغه‌مندانه به نظاره می‌نشستند. در این شرایط، گویی همگی در برابر كنكوری مرد افكن قرار گرفته‌ایم، برخی فرصت طلبان موقعیت را مغتنم شمردند تا با احتكار و ثروت‌اندوزی ، بیگانه بودن خویش با هموطنان خود و مشكلات آنان را به اثبات برسانند. عده‌ای اندك از مدیران، جُل و پلاس زربفت خود را جمع كرده تا با خانواده به ممالكت بیگانه كوچ كنند و ملت ایران را در این شرایط تنها بگذارند و حتی به منظور تامین مخارج خانواده در خارج بر التهاب بازار ارز هم افزودند، عده‌ای هم فرافكنی كردند و ناجوانمردانه توپ را به زمین رقیب سیاسی انداختند.
برخی داعیه‌داران و مشاوران اقتصادی هم استعفا دادند و از خود سلب مسئولیت كردند و در شرایط خطیر، كشور را تنها گذاشتند. جمعی از مدیران عالی و ارشد هم روحیه خود را باختند و صریحاً اعتراف كردند كه انگیزه‌ای برای ادامه خدمت – بخوانید ریاست- ندارند و زبان حال خود را چنین توصیف كردند كه:
ذات نایافته از هستی بخش
كی تواند كه شود هستی بخش
معدودی از مدیران و معاونان هم به جرم همدستی با سیاست‌های تحریمی دشمن و سوءاستفاده‌های شخصی مورد اتهام قرار گرفتند یا دستگیر شدند. سیاست‌بازان ورشكسته‌ای هم موقعیت را برای سوء استفاده مناسب پنداشته و مذبوحانه از پیشنهاد مذاكره با دشمن مستكبر و پیمان‌شكن استقبال نمودند و آن را تنها راه برون رفت از این شرایط حساس وانمود كردند.
گروهك‌های مزدور نظام استكبار جهانی نیز ماموریت داشتند تا به اغتشاشات و آشوب‌ها دامن بزنند و مشكلات صنفی و بحق اقشار گوناگون را دستاویز تحریكات خود قرار دادند اما در این هنگامه پرالتهاب و غبارآلود و در میان این همه فشارها و سستی‌ها و بی‌وفایی‌ها و ناجوانمردی‌ها از طرف دیگر، ملت ایران به پشتوانه ایستادگی رهبر خویش، چون كوه ایستاد و همانگونه كه امام صبور مردان، حضرت علی (ع) فرموده بود كوه‌ها به لرزه در آمدند اما ملت ایران ثابت قدم ماند و جلوه‌ای از شگفت آفرینی عزم ملی را برای مقابله با تنش‌ها به نمایش گذاشت.
البته این نخستین بار نیست كه دشمن موجی كاذب را پدید می‌آورد و خودباختگان و خود فروختگان نیز ادعاهای دروغین دشمن را باور و در داخل تكرار می‌كنند و در نهایت ملت ایران با تمسك به روحیه انقلابی و باور ایمانی و عشق ولایی خویش، سحر دشمن را باطل می‌سازد، بلكه ایرانیان بارها شاهد چنین موج آفرینی‌ها و فتنه‌انگیزی‌های فراگیر از ابتدای پیروزی انقلاب و حتی در دوران نهضت بوده‌اند كه آخرین آنها پدیده تلگرام و فتنه‌آفرینی‌هایش بود و با همكاری نسبی قوا، با كمترین هزینه دردسرهایش مرتفع شد.
در عبور از این شبه بحران‌ها موضوع مهم آن است كه پس از فروكش كردن هر یك باید ریشه‌های پیدایش و عوامل خنثی شدن آن را واكاوی و تحلیل كرد و از آنها عبرت آموخت. البته در ماجرای اخیر سكه و ارز برای پرهیز از مناقشات سیاسی درباره ریشه‌های پیدایش این پدیده، سخنی به میان نمی آوریم و در پاسخ به ادعای دولتمردانی كه رقبای سیاسی را عامل پدید آمدن این شرایط دانسته‌اند دفاع نمی‌كنیم تا بر وحدت حیاتی كنونی خدشه‌ای وارد نیاید و خدای ناكرده دود آن به چشم مردم نرود.
اما بی‌تردید باید در این باره اندیشید و به این سوالات پاسخ گفت كه چه نیروی قدرتمندی توانست كشور را از آن شرایط بحرانی نجات بخشد و به سمت آرامش و وحدت و درایت هدایت كند؟ چه دستی سران قوا را كه در عوض به كارگیری قاطع ظرفیت حوزه اختیارات خویش، مسئولیت را متوجه حوزه‌های دیگر می‌پنداشتند ، ملزم به هم افزایی و وحدت كرد؟ كدام نفس مسیحایی در برخی دولتمردان روحیه باخته، جان تازه دمید تا به جای كناره‌گیری از مسئولیت، بایستند و برای حل مشكلات مردم، تدابیر توصیه شده را به اجرا در آورند؟ كدام پیر دنیا و صاحبدلی ، جمع مسئولان تعیین كننده اقتصاد كشور را هدایت كرد و راهكارهای علمی و اجرایی به آنان ارائه داد؟كدام قدرت نشأت گرفته از قدرتی الهی، روح اقتدار را به مسئولان عالی رتبه بازگردانید تا اولاً از اعمال فشارها و تحریم‌ها نهراسند و قوانین و مصوباتی كه به مصلحت مردم بود اما معطل مانده بود را به اجرا در آورند و ثانیا جرات ایجاد حداقل تغییرات در تیم اقتصادی را پیدا كنند؟
این همه، جلوه‌ای از ولایت الهی و دست قدرت و نفس مسیحایی و اندیشه متكی بر تجربه و واقعیات تاریخی است كه پشتوانه ملت ایران و پیشران انقلاب اسلامی است و تا این پشتوانه خداوندی هست و تا مردم و مسئولان مستظهر به این پیشتوانه هستند، از شیطان‌ها، حتی شیطان بزرگ، كاری ساخته نیست.
آری ولایت، پیشتوانه‌ای تمام ناشدنی است./د