نظریه نژاد انتقادی در مدارس دولتی آمریکا

 

تعریف

نظریه نژاد انتقادی یک رشته دانشگاهی است که معتقد است ایالات متحده ملتی است که بر پایه برتری و ستم سفیدپوستان بنا شده است و این نیروها هنوز در ریشه جامعه ما هستند. نظریه پردازان انتقادی نژاد بر این باورند که نهادهای آمریکایی، مانند قانون اساسی و نظام حقوقی، آزادی و برابری را موعظه می کنند، اما صرفا «استتار» برای سلطه برهنه نژادی هستند. آنها معتقدند که نژادپرستی یک شرط ثابت و جهانی است: در طول تاریخ به سادگی ظریف‌تر، پیچیده‌تر و موذی‌تر می‌شود.

به عبارت ساده، تئوری نژاد انتقادی دوگانگی مارکسیستی قدیمی ستمگر و ستمدیده را دوباره فرموله می کند و مقوله های هویتی سفید و سیاه را جایگزین دسته بندی طبقاتی بورژوازی و پرولتاریا می کند. اما نتیجه اساسی یکی است: برای رهایی انسان، جامعه باید از طریق انقلاب اخلاقی، اقتصادی و سیاسی دگرگون شود.

بخنداند یا گریه کنید، یک روایت سیاسی قدرتمند نیز می‌تواند احساسات عمومی را برانگیزد و گاهی اوقات در طول مسیر جنجال برانگیزد. در تابستان 2021، رهبران آموزش و پرورش خود را در معرض این پدیده قرار دادند. در سرتاسر کشور، والدین خشمگین و اعضای جامعه پس از شنیدن داستان‌هایی درباره یک تهدید جدید فرضی در مدارس: نظریه نژاد انتقادی (CRT) جلسات هیئت مدیره مدارس را به هرج و مرج تبدیل کردند.

برای رهبران آموزش و پرورش، این تکان دهنده بود. CRT یک نظریه حقوقی و آکادمیک است که محققان برای نزدیک به 40 سال از آن برای بررسی چگونگی ادامه نابرابری نژادی توسط نهادها و سیستم های حقوقی استفاده کرده اند. با این حال، فعالان و سیاستمداران محافظه کار داستان متفاوتی در مورد CRT داشتند. کریستوفر روفو، یکی از همکاران موسسه منهتن، به عنوان معرفی کننده روایت CRT به مردم در نظر گرفته می شود. روفو هشدار داد که CRT به کودکان آموزش می دهد که «از یکدیگر متنفر باشند و از کشورشان متنفر باشند» و آنها «بر اساس نژادشان تعریف می شوند، نه به عنوان یک فرد». این امر باعث ایجاد بحث های داغ در مورد اینکه آیا CRT باید در مدرسه تدریس شود یا خیر – حتی به عنوان CRT که محافظه کاران توصیف کردند، شباهت کمی به نظریه مورد استفاده در تحقیقات دانشگاهی داشت.

اما آیا این خشم محدود به یک گروه کوچک اما پرصدا از مردم بود یا تاثیر آن فراتر از این بود؟ آیا یک داستان – یک چارچوب بندی حزبی از یک نظریه آکادمیک چند دهه – می تواند قدرت شکل دادن به نظرات سیاست ها و در نهایت سیاست ها را داشته باشد