آیا توسعه نظام دوری در ۴۰ در صد معلمان دوره اول ابتدایی در سال تحصیلی آینده منطقی است یا هیجانی؟!!

بسم الله الرحمان الرحیم

نظام دوری در سند تحول بنیادین به عنوان یک سیاست آموزشی مصوب شد ودر یک دهه مدیران و استان ها به آن پرداختند

ولی توسعه نیافت وشاید از دلایل عدم توسعه آن ناموفق بودن این سیاست و یا فراهم نبودن زمینه اجرای آن بود

اهداف این سیاست عمق بخشی به تعامل بین معلم ومتربی تا ارتباط عاطفی عمیق تر شود شناخت معلم از دانش آموز وسیعتر شود وهدایتگری آن موثر تر شود

پرسش های مقدری اجرای این سیاست را با چالش مواجه می کرد که آیا معلمان از توانمندی لازم برخورداند تابتواند مشاهدات را ثبت وتحلیل کند واز آن نتیجه راهبردهای تربیتی بگیرند ؟آیا تکرار پایه با یک معلم با متربی در سه سال همدلی را افزایش می دهد ؟آیا تفاوت های حرفه ای معلمان معنا داراست و معلم قوی که بهترین لطف الهی است شامل همه دانش آموزان این طرح می شود؟ وسیوالات

آموزش وپرورش زمینه های اجرای این سیاست وفرآیند آن را چگونه پیش بینی کرده است؟آیا از اجرای های ده سال اخیر تحلیلی دارد؟ وبراساس آن فرآیند ها را ارتقای می بخشد؟

این طرح در سال جاری با احتیاط در ۳۲۰ مدرسه ودر ۶۴۰ کلاس و با ۱۸ هزار دانش آموز با معلمان ۲۰ سال سابقه وداوطلبانه در حال اجرا است که برای برسی نتایج آن حداقل دوسال فرصت لازم است

جناب آقای دکتر طریقی حسینی که چند ماهی است مسئولیت معاونت ابتدایی رابرعهده گرفتند قصد دارند این سیاست را در ۴۰ درصد معلمان ابتدایی دوره اول ویا کلاس های آموزش ابتدایی توسعه بدهند که تصمیم جسورانه است وشاید هیجانی باشد حتما این تصمیم فراتر از اختیارات یک معاونت است و احتیاج به مصوبه شورای عالی آموزش وپرورش دارد و سنجه امکانات و آمادگی خانواده ها و معلمان و زمینه فرهنگی واقناع اجتماعی نیاز دارد وگرنه عرصه تعلیم وتربیت که با سرنوشت بچه ها وکشور گره می خورد را با آزمون وخطا نمی توان اداره کرد همه در قبال این نوع تصمیمات باید پاسخگو باشند گرچه ضرر وزیان تربیت قابل جبران نیست

سید نصرت الله فاضلی کارشناس تعلیم وتربیت

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *