ایران در واکنش به تجاوزات اسرائیل به کنسولگری خود در دمشق مانند بزرگسالان عمل کرد. تهران با خرد و توانایی که دیگر از آن برخی بزرگسالان برخوردار نبود، برخورد کرد، و اعمالشان به بی‌احتیاطی تبدیل شد، همانطور که واشنگتن معمولاً انجام می‌دهد، وقتی صحبت از بی‌احتیاطی فرزند لوس خود، «اسرائیل» می‌شود.
ایرانی ها منطقی و مسئولانه و حتی بر اساس مقررات حقوق بین الملل عمل کردند. آنها خواستار تشکیل جلسه شورای امنیت سازمان ملل برای محکومیت تجاوز 1 آوریل به کنسولگری این کشور در پایتخت سوریه شدند. اما وکیل رژیم صهیونیستی – آمریکا – نپذیرفت و مغرور شد و برای رهبری ایران چاره ای جز توسل به حق مشروع دفاع مشروع که در ماده 51 منشور ملل متحد تضمین شده بود، نگذاشت.
این «صبر استراتژیک» است. خونسردی ایرانی مانع از تسلیم شدن در برابر احساسات و عواطف آنی شد که متأسفانه همواره اعراب را به تصمیمات بی پروا و حتی مخرب سوق داده است. ایرانی ها ثابت کرده اند که تجربه و پیچیدگی سیاسی دارند که منجر به تصمیم گیری درست و مسئولانه می شود. آنها دو هفته طول کشید تا قبل از شروع اجرا فکر کنند، برنامه ریزی کنند و با هم ارتباط برقرار کنند. این بدان معنا نیست که ایران که «اسرائیل» را دشمن قسم خورده خود می‌داند و اسرائیل نیز همین احساس را دارد، قبلاً در محاسبات نظامی خود و برنامه‌ریزی احتمال درگیری نظامی با رژیم صهیونیستی دخالتی نداشته باشد. اگر نه، شاید ماه ها طول می کشید. یکی از شاخص‌های برخورد مسئولانه ایران در پاسخ تنبیهی این است که تهران متحدان خود را به رویارویی با رژیم صهیونیستی برای جلوگیری از انتقام آن کشانده است.
تهران نه تنها پیشاپیش به «اسرائیل» و حامیان و همدستانش هشدار داد، بلکه حتی ساعاتی قبل از انتقام به شرکای خود مانند روسیه نیز اطلاع داد. کشورهای قدرتمند و قدرتمند اینگونه عمل می کنند که گویی به دشمن می گویند: تمام توان دفاعی خود را برگردانید، اما ما فقط از آنچه می خواهیم استفاده می کنیم!
برخی افراد ساده لوح از اعلام ایران مبنی بر پرتاب پهپادها و موشک های خود در ملاء عام قبل از رسیدن این پرتابه ها به اهداف خود متعجب شدند و این امر باعث شد که حمله ماهیت غافلگیری و غافلگیری را از دست بدهد. کسانی که برای ساده لوحی خود ترحم می کنند نمی دانند که روش های مدرن شناسایی و جاسوسی هر گونه فعالیت نظامی را در ابتدای راه رصد می کنند و خط سیر و مقصد موشک را از لحظه پرتاب محاسبه می کنند.
ارتش ایران توانایی‌های دشمن و متحدانش را می‌شناسد، بنابراین از مؤثرترین روش آزمایش شده توسط نیروهای روسی در اوکراین استفاده کرد: فرسودگی پدافند هوایی با انبوهی از پهپادها، در حالی که موشک‌های دقیق‌تر و مخرب‌تر موج بعدی حملات را تشکیل می‌دهند. و به سمت اهداف خود هجوم آورند. ایرانی‌ها به هیچ هدف غیرنظامی حمله نکردند، بلکه پایگاه‌هایی را که تجاوز اسرائیل به کنسولگری از آنجا آغاز شد، هدف قرار دادند و تلفات قطعی به آنها وارد شد. طرف ایرانی حدود 60 میلیون دلار برای این حمله هزینه کرد که برای اسرائیل و متحدانش بیش از یک میلیارد دلار هزینه کرد – ارزش موشک های رهگیر که پرتاب شد. علاوه بر این، ایرانی ها بیش از یک و نیم میلیارد دلار – محموله یک کشتی باری متعلق به تاجر اسرائیلی ایلان اوفر – را توقیف کردند. تراز سود و زیان در هر نبردی به این ترتیب محاسبه می شود.
همانطور که در مقاله قبلی خود (https://www.raialyoum.com/retaliation-for-the-consulate-incident/) انتظار داشتیم، «صبر راهبردی» ایران منجر به قابلیت «بازدارندگی استراتژیک» خواهد شد.
اگر «اسرائیل» می‌خواهد توانایی این بازدارندگی را آزمایش کند، بگذار این کار را انجام دهد، اما بعید است که دولت متزلزل بایدن این اجازه را به او بدهد!
پایگاه خبری تحلیلی رسانه معلم رسانه فرهنگیان ایران
