پایگاه خبری تحلیلی رسانه معلم رسانه فرهنگیان ایران
نهضت سواد آموزی از شعار تا واقعیت
به نام خداوند لوح و قلم
“امیدواریم بشر به رشدی برسد که مسلسل ها را به قلم تبدیل کند “امام خمینی ره
سال۱۳۵۷ که سال پیروزی انقلاب اسلامی است در گروه سنی ۱۵ سال و بالاتر،کشور ما ایران ۳۶ درصد با سواد داشته و میانگین جهانی سواد ۶۹ درصد بوده است. در حالی که در سرشماری سال ۱۳۹۵و گزارش جهانی ۲۰۱۶؛نرخ سواد در ایران به ۸۶ درصد رسیده و جهان به ۸۲/۲درصد.
اکنون که سال ۱۴۰۲ است، یافتن و ردیابی بی سواد ها(با لیست ها ی ثبت احوال،توسط آموزشیارانی که انگیزه و امیدشان استخدام است)کاری دشوار شده است. صرف نظر از دقت و صحت آمار ؛اما در میدان عمل و واقعیت،خوشبختانه جشن پایان بی سوادی در بسیاری از شهرها برگزار شده است.
اگر از آموزشیاران؛مسئولین منصف سواد آموزی،شرکت های آموزشی که با ثمن بخس،متولی آموزش هستند میزان نیاز به تشکیلات فعلی سواد آموزی را بپرسیم به جمع بندی منصفانه ای دست می یابیم.
اگر مبادی بی سواد ی مسدود می شد،اکنون امکان جشن پایان بی سواد ی در اکثر نقاط کشور فراهم بود،اما بنا بر احتیاط و اطمینان شایسته است معاونت سواد آموزی وزارت و استان ها،در معاونت آموزش ابتدایی ادغام شود و این همه نیرو و امکانات و مکان در وزارت و استان ها هدر نرود.
آموزش ابتدایی مناسب ترین بستر برای تداوم سواد آموزی و آموزش است چرا که سواد آموزی پایه ،تخصص این حوزه است و در همه مناطق شهری و روستایی ،حتی آنجا که یک دانش آموز سکونت دارد،معلم ابتدایی حضور دارد.
شناسایی افراد بی سواد توسط مدارس ابتدایی و با همکاری دانش آموزان،آسانتر محقق می شود.و از طرفی مهمترین مبداء بازماندگان از تحصیل دوره ابتدایی است ؛ در آغاز فعالیت نهضت سواد آموزی نیز بسیاری از کلاس ها توسط آموزگاران شاغل در مدارس ابتدایی اداره می شد.
لذا پژوهش میدانی به دور از شعار زدگی و افراط و تفریط توسط نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی ،واقعیت را آشکار می نماید.
طرح باز تعریف وظایف سواد آموزی توسط متولیان ودست اندر کاران فعلی سواد آموزی،حاکی از پایان رسالت نهضت سواد آموزی است،زیرا تعاریف جدید در حطیه مسئولیت موسسات متعدد دولتی و خصوصی دیگر است، که مشغول انجام وظیفه هستند.
مشکلات،آسیب ها ،کمیت و کیفیت فعالیت های کنونی سواد آموزی در نوشتار بعدی مطرح خواهد شد. غلامرضا نخعی پور فرهنگی بازنشسته از استان کرمان