حجاب به عنوان بارزترین نشانه هویت زن مسلمان به شمار می رود

مدارس، مراکز تعلیم و تربیت و تزکیه ­اند. آموزش عملی احکام دینی، بخشی از وظایف معلم و دانش آموز را تشکیل می­ دهد. توصیه، بدون تعلیم و تربیت، پوشش دینی را به دستوری خشک و تحمیلی مبدل می­ سازد، ولی توصیه­ ی همراه با معرفت، پذیرش آن را آسان می ­کند. معرفت به حجاب، ضامن اجرا و دوام آن است. آنگاه که پوشش دینی در محیط های اجتماعی و پس از پایان تحصیلات، به شکل فرهنگ پذیرفته شده درآید، رسمیت علمی پیدا می کند. ­ حجاب های اجتماعی جوامع انسانی است که با وجود آن منافع و تأثیرات شگرفی در جامعه پدیدار شده و عدم رعایت آن زیان­ ها و آثار مخربی در فرهنگ عمومی اجتماع، اقتصاد و سیاست بر جای گذاشته است.

زن در پرتو حفظ این ارزش می­ تواند، عامل نیرومندی در جهت حفظ سنت­ ها و روابط اجتماعی سالم و ارزش­های انسانی و معنوی باشد. از این رو، حجاب به عنوان بارزترین نشانه هویت زن مسلمان به شمار می رود، در مقابل بی حجابی و پوشش نامناسب و غیر متناسب همواره یکی از دغدغه های جوامع و فرهنگ­های مختلف به ویژه در جوامع اسلامی بوده است؛ زیرا پوشش امری است که با عنصر فرهنگی و مذهبی هر جامعه در هم آمیخته و با ویژگی های مختلف فردی و اجتماعی افراد جامعه گره خورده است. نظام ارزشی هر جامعه با پوشش و وضعیت عفاف در آن ارتباط تنگاتنگی دارد. لازمه حفظ حجاب در جامعه، نهادینه کردن و به باور تبدیل‌شدن این اصل در میان جوانان و دانش‌آموزان است. والدین و فرهنگیان از مهم‌ترین الگوهای دانش‌آموزان در انتخاب نوع پوشش هستند . باورهای دینی از جمله عفاف و حجاب در خانواده شکل می‌گیرد و در مدرسه استمرار می‌یابد و برهمین اساس خانواده و مدرسه باید مرکز توجه فعالیت‌های فرهنگی قرار گیرد.

منع رعایت حجاب اسلامی در مدارس فرانسه و اخراج ده ها تن از دانش آموزان و کارمندان محجبه از مراکز اداری و آموزشی این کشور تیتر خبری مهمی است که باید در مورد آن بسیار صحبت ها کرد و این یکی از مهم ترین مشکلات فرانسه طی سال های اخیر است. دولت فرانسه که به تازگی طرح منع علائم مذهبی در مدارس را در دستور کار قرار داده در صدد این است که با تصویب این طرح در مجلس ملی این کشور، رعایت حجاب اسلامی در مدارس برای دختران مسلمان را به صورت قانونی منع کند.

در اواخر تابستان 2003 م، فرانسه، نبرد سنگینی را بر ضد حجاب و مظاهر دینی در مدارس این کشور آغاز کرد و ضمن اتخاذ موضعی خصم آمیز، تلاش نمود تا افکار عمومی را نیز با به کار بردن روش های مختلف، با خود همراه سازد. در حالی که طرح جامع حکومت سکولار، در مرحله نظر و در سطح عمل، نه تنها اجازه چنین رفتاری را به مجریان خود نمی داد، بلکه آزادی عقیده و بی طرفی حکومت، از پایه های اصلی ایجاد آن بود.

کشور جمهوری فرانسه، علی رغم ادعای داشتن آزادی های فردی و اجتماعی و نیز دموکراسی، قانونی وضع کرد که دانش آموزان مسلمان در فرانسه، جهت ادامه تحصیل نباید از حجاب اسلامی استفاده کنند. این قانون بعدها گسترده تر شد و دانشگاه ها و مراکز دیگر این کشور را در برگرفت.

چنین ممنوعیتی به طور مستقیم با مفاد مربوط به آزادی ادیان که در اعلامیه جهانی حقوق بشر سازمان ملل مصوب سال 1948 و نیز کنوانسیون حقوق بشر و آزادی های اساسی اروپا مصوب سال 1950 درج شده، تضاد دارد. مقامات فرانسه در تصویب این لایحه جنجالی که حجاب اسلامی و سایر مظاهر مذهبی را در مدارس دولتی ممنوع می کند، می گویند: این پیشنهاد فقطً در جهت تلاش برای حفظ جدایی کلیسا و دولت است و تظاهر به اعتقادات دینی ناقص جدایی دین از سیاست است و باعث افزایش تنش در جامعه فرانسه می شود که فرهنگ های متعددی در آن وجود دارد.

آن چه که فرانسه و سایر دولت های غربی از آن غافلند، این است که اسلام و نهادهای اصیل آن، بسیار عمیق تر و مستحکم تر از آن است که بتوان با این گونه بازی ها آن را از پای در آورد. واقعیت های عینی جهان امروز باید به آن ها ثابت کرده باشد که مبارزه با حجاب نمی تواند به رویای تعبیر نشدنی آنان مبنی بر نابود ساختن اسلام، منجر شود.
موسسه آلمانی حقوق بشر چند سالی است مقاله‌ای درباره ممنوعیت حجاب برای دانش‌آموزان منتشر کرده است. این موسسه آلمانی در خلال این مقاله اعلام کرده است که ممنوعیت عمومی حجاب برای دانش‌آموزان زن در آلمان برخلاف کنوانسیون حقوق کودک و حقوق بشر است. به اعتقاد مسئولان این موسسه، کودکان باید در فضای مدارس، تحمل مذهبی را بیاموزند. با توجه به این که ممنوعیت حجاب خود می تواند نوعی جنایت نسبت به دانش آموزان باشد باید حتما گام هایی جهت منع این قانون برداشته شود.

نویسنده: ریحانه زارع