پایگاه خبری تحلیلی رسانه معلم رسانه فرهنگیان ایران
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ آموزش‌وپرورش برای جبران کمبود معلم روش‌های مختلفی را در پیش گرفته است از ساعات اضافه کار معلمان رسمی “حقالتدریس شاغلان” تا طرح‌هایی همچون خرید خدمات آموزشی و استفاده از نیروهای حقالتدریس آزاد.
هر کدام از اشکال مختلف معلمان از خرید خدمات تا قراردادی و حقالتدریس نیز با مشکلات خاص خود مواجهند اما نقطه مشترک این مشکلات، حقوق پایین و نداشتن پوشش بیمه‌ای مناسب است به گونه‌ای که معلمان خرید خدمات و حقالتدریس در ایام تعطیلات تابستان و نوروز و تعطیلاتی که در طول سال تحصیلی پیش می‌آید، حقوق ندارند.
در هنرستان‌ها نیز بخشی از آموزش مهارت به دانش‌آموزان از طریق برون‌سپاری انجام میشود اما در این میان وضعیت افرادی که تحت عنوان هنرآموز با واسطه و در قالب قرارداد با برخی شرکت‌ها به هنرستان‌ها می‌آیند تا تدریس مهارت به دانش‌آموزان را عهده‌دار شوند، با مشکلاتی همراه است.
جمعی از این افراد که هم‌اکنون به عنوان مربی و در قالب قرارداد یکساله در هنرستان‌های کاردانش مشغول به آموزش مهارت به دانش‌آموزان هستند در گفت‌وگو با تسنیم به بیان مسائل و مشکلات خود پرداختند، البته در این گزارش با توجه به خواست این افراد از انتشار اسامی آنها خودداری کردیم چرا که این نگرانی از سوی آنها مطرح شد که به دلیل این اعتراض، ممکن است برای سال تحصیلی جدید با آنها قراردادی نبندند!
مدرک فوق لیسانس برق با ساعتی 6 هزار تومان
آقای م. که سه سال است به عنوان هنرآموز در یکی از هنرستان‌های روستایی استان آذربایجان غربی مشغول به آموزش مهارت در رشته برق است، می‌گوید: وضعیت ما به این صورت است که آموزش‌وپرورش در قالب طرح برون‌سپاری آموزش‌ها با سازمان فنی‌و حرفه‌ای تفاهم می‌کند و این سازمان هم با یک شرکت خصوصی و آن شرکت هم با ما قرارداد می‌بندد تا به آموزش مهارت در هنرستان‌ها مشغول شویم. قرارداد سالانه‌ام به گونه‌ای است که باید 390 ساعت در طول یک سال تحصیلی کار کنم و به ازای هر ساعت 6 هزار تومان پرداخت می‌کنند و بیمه‌ام هم 18 روز به ازای یک سال تحصیلی است؛ تحصیلاتم فوق لیسانس مهندسی برق است و برای سال تحصیلی گذشته دو میلیون و 340 هزار تومان حقوق دریافت کردم که تازه نصف آن را تسویه کرده‌اند و نصف دیگر را هنوز پرداخت نکرده‌اند، برای رفت‌وآمد به هنرستان که در یک روستا قرار دارد هر ماه 120 هزار تومان هزینه سرویس پرداخت می‌کنم متأسفانه نه سازمان فنی‌وحرفه‌ای و نه آموزش‌وپرورش به وضعیت پرداختی‌های ما که شبیه به استثمار است، رسیدگی می‌کنند.
هر ماه 160 هزار تومان هزینه سرویس می‌دهم تا به هنرستان برسم
آقای ک. مربی دیگری که او هم 4 سال است در هنرستان در رشته برق آموزش می‌دهد و 28 سال سن دارد، می‌گوید: لیسانس برق دارم، سال تحصیلی گذشته 700 ساعت آموزش بر عهده داشتم و به ازای آن 4 میلیون و 200 هزار تومان به بنده حقوق دادند که آن را هم تسویه نکردند و ماهانه 160 هزار تومان هزینه سرویس می‌دادم و بیمه‌ام هم در ماه 11 روز است. این حقوق اصلاً کفاف زندگی را نمی‌دهد و در مغازه ساندویچفروشی پدرم کار و از آنجا هزینه‌های زندگی را تأمین می‌کنمهمسرم هم در طرح حمایتی، معلم مناطق روستایی است و وضعیت او از من هم بدتر است و حقوق آنها با تأخیرهای بسیار پرداخت میشود.
حق اعتراض نداریم!
مربی دیگری که 6 سال است در حال آموزش مهارت در هنرستان است و لیسانس آی تی دارد، می‌گوید: روزی 70 کیلومتر مسیر می‌روم تا به هنرستان برسم و هفته‌ای 50 ساعت تدریس دارم با ساعتی 4 هزار تومان! به ازای یک سال باید 6 میلیون تومان برایم واریز می‌کردند اما 4.5 میلیون تومان ریختند، حق اعتراض هم نداریم چون اگر اعتراض کنیم برای سال تحصیلی آینده به ما اجازه آموزش در هنرستان را نمی‌دهند و هنوز از سال سوم فعالیتم طلب دارم اما شرکت پرداخت نکرده است، چند بار درباره وضعیتمان به نمایندگان مجلس نامه نوشتم اما هیچ اقدامی نکردند! متأسفانه ما گروهی هستیم که فراموش شده‌‌ایم نه سازمان فنی‌وحرفه‌ای و نه آموزش‌وپرورش خود را مسئول رسیدگی و نظارت بر قراردادی که با منعقد میشود، می‌دانند.به دلیل اینکه پول پرداختی از فعالیت در هنرستان پاسخگوی هزینه‌های زندگی نیست در مزرعه کشاورزی می‌کنم، ازدواج کرده‌‌ام و دو فرزند دارم و بخشی از خرج زندگیم را هنوز پدرم تأمین می‌کند!
نمونه‌ای از قرارداد با این افراد
نمی‌دانیم حقوق ماهانه یعنی چه؟!
خانم “ف” با فوق لیسانس مدیریت صنعتی که در هنرستان، دروس مربوط به حسابداری را هفته‌ای هشت ساعت آموزش می‌دهد، می‌گوید: ما ماهانه حقوق نمی‌گیریم یعنی اصلاً نمی‌دانیم حقوق یعنی چی! یک سال تدریس می‌کنیم و بعد به ما پول می‌‌دهند برای سال تحصیلی که گذشت به ازای 8 ساعت تدریس در هفته مجموعاً 650 هزار تومان حقوق به من پرداخت کردند.
مشکل این افراد که حالا چند سالی است در هنرستان‌های کشور مشغول به آموزش دانش‌آموزان هستند، می‌توان در این سه محور خلاصه کرد.
*حقوق بسیار پایین و تأخیر طولانی در پرداخت آن و نداشتن بیمه مناسب با وجود تحصیلات مرتبط و بالا.
*عدم امنیت شغلی.
*عدم رسیدگی نهادهای بالادستی از جمله مجلس برای نظارت و بخش‌های مسئول از جمله سازمان فنی‌وحرفه‌ای یا آموزش‌وپرورش به وضعیت قرارداد با این افراد.
این گروه معتقدند تعداد افرادی که وضعیت مشابه آنها را دارند و با این شرایط در هنرستان‌ها مشغول آموزش مهارت به دانش‌آموزان هستند، کم نیست.
برای پیگیری مشکل این افراد با مصطفی آذرکیش؛ مدیرکل دفتر آموزش‌های کاردانش وزارت آموزش‌وپرورش صحبت کردیم؛ او در این باره به تسنیم گفت: در دوره متوسطه دوم در قالب طرح‌برون سپاری برخی آموزش‌ها به دانش‌آموزان هنرستانی ارائه میشود و امسال 119 هزار نفر در این بخش آموزش مهارت را خارج از آموزش‌وپرورش دریافت کردند به گونه‌ای که موسسات تولیدی، خدماتی، مراکز دولتی و سازمان‌ها، آموزشگاه‌های آزاد سازمان فنی‌و حرفه‌ای، جهاد کشاورزی و شهرک‌های صنعتی اقدام به آموزش مهارت‌ها می‌کنند.
وی افزود: اگر این بخش‌ها به هنرستان‌ها وارد می‌شوند بدین شکل است که تجهیزات و نیروی مورد نیاز را می‌فرستند تا کار آموزش مهارت را انجام دهند، این مقوله ارتباطی به معلم شرکتی بودن این افراد ندارد در حقیقت آنها مربیانی هستند که با سازمان فنی‌وحرفه‌ای قرارداد دارند.
به گزارش تسنیم، هم‌اکنون جمعی از جوانان تحصیلکرده در استان‌های مختلف کشور وضعیت مشابه این افراد را دارند و شرایط حاکم بر بازار کار امروز کشور باعث شده است که به قراردادهایی با حداقل حقوق و مزایا و پوشش بیمه‌ای نامناسب تن دهند، در چنین شرایطی حداقل انتظار از نهادهای مرتبط “سازمان فنی‌وحرفه‌ای، آموزش‌وپرورش یا هر بخش دیگر” این است که با نظارت دقیق بر عملکرد این شرکت‌ها مانع سوءاستفاده آنها از شرایط جوانان تحصیلکرده کشور شوند و حداقل حقوق مطابق با قانون کار و بیمه مناسب برای این افراد عملیاتی شود اما متأسفانه نظارت دقیقی در این رابطه وجود ندارد و مجلس شورای اسلامی نیز در حیطه وظایف نظارتی خود کارنامه قابل قبولی ندارد!