وی گفت: برای تأسیس شبکه منسجمی که مسائل تعلیم و تربیت را استخراج کند، نباید منتظر نهادها و سازمانها ماند. علاقهمندان این حوزه باید یکدیگر را شناسایی کنند. در «بنیاد تربیتی حیات» چنین فعالیتی را آغاز کردهایم و با همین انگیزه، افراد دور هم جمع شدهاند. از راهاندازی این بنیاد یک سال میگذرد و در همین مدت توانسته است جوانان علاقهمند را گرد هم بیاورد.
عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی در پاسخ به این پرسش که آیا منابع عظیم کتابخانهای میتواند جلوی واردات در آموزش را بگیرد، گفت: یکی از مشکلات در حوزه علوم انسانی این است که دانشگاهیان بیخبر از خزانههای فرهنگی کشور هستند. دانشگاهیان در برنامههای درسی خود در طول تحصیل با خزانههای علمی و فرهنگی آشنا نمیشوند، چه آنهایی که داخل کشور و چه آنهایی که در خارج از کشور تحصیل میکنند. اغلبِ این افراد نمیدانند که در این کشور چه ذخایر بزرگ علمی و فرهنگی در کشور وجود دارد و قابل استفاده است.
وی ادامه داد: پرداختن به این مهم دود چراغ خوردن میخواهد، اما متأسفانه این فضا در جنبش علمی ما دیده نمیشود. عصر طلایی جنبش علمی در ایران همزمان با دوره قرون وسطا در اروپا بود. در این دوره دانشمندان حاضر زحمات زیادی را متحمل شدند، دانشمندان در آن دوران نگاهشان به ذخایر علمی و فرهنگی داخل بود. امروز ما و دانشگاهیانمان میخواهیم همهچیز را از طریق اینترنت دریافت و جواب سؤالات را استخراج کنیم. تحقیقی هم اگر انجام شود، انسجام ندارد و برای یافتن پاسخی اقناعی نیست؛ در حالی که هم باید برای طرح سؤال تحقیق کرد و هم برای دریافت پاسخ پرسشها به مطالعه و تحقیق پرداخت. باید با همتی والا و یاری جستن از هوش سرشار علاقهمندان به حوزه تعلیم و تربیت، شاهد شکلگیری جنبش علمی در این عرصه باشیم و علاقهمندان این حوزه به مسیر صحیح هدایت شوند.
انتهای پیام