پایگاه خبری تحلیلی رسانه معلم رسانه فرهنگیان ایران
رسانه معلم #کمیسیون آموزش وتحقیقات طرح آموزش زبان مادری را دردستور کار قرار داد و استقبال و ادبار ،تولی وتبری، همراهی واعتراض نسبت به ورود به این طرح در این موقعیت زمانی وجود دارد موافقین ومخالفان هردو به اصل ۱۵قانون اساسی استناد می کنند و تفسیر اصل ۱۵اگر لازم باشد شورای محترم نگهبان باید آن را در دستور کار قرار دهد تردیدی نیست که زبان آموزش با آموزش زبان متفاوت است فارسی زبان آموزش است وتمامی دروس باید با زبان فارسی آموزش داده شود و آن هم زبان فارسی معیار که مرجع آن تاریخ زبان فارسی و فرهنگستان زبان اودب فارسی است ضمن اینکه زبان فارسی زبان آموزش است آموزش زبان خصوصا در مناطقی که زبان مادری غیر زبان فارسی است ضرورت دارد واین رسالت وماموریت بزرگ را دوران پیش دبستانی ۴ و ۵ ساله برعهده دارد تا واژگان لغات دانش آموزان اول ابتدایی بین کرد ، ترک ، فارس و .. با هم تفاوت زیادی ازنظر کمی ودرک مفاهیم آن نداشته باشد و شایسته است که مجلس محترم به ویژه کمیسیون آموزش وتحقیقات به این مسئله به طور تخصصی و داده های متقن کمی میدانی بپردازد تا در اثر غفلت ،بعضی از مدارس در مناطق دو زبانه تا پایان دوره اول ابتدایی یا دوم ابتدایی آموزش بر خلاف اصل ۳۰ قانون اساسی با زبان دوم ومادری تدریس نشود
نکته دیگر اینکه زبان مادری ومحلی بخشی از هویت بومی است و هویت بومی برابر با اسناد بالادستی آموزشی مانند سند تحول وبرنامه درسی ملی در ذیل هویت ملی تعریف می شود که تقویت هویت محلی باید باعث انسجام واستحکام هویت ملی شود وزبان فارسی شاخص ترین وفراگیر ترین نشان هویت ملی است ولذا آموزش زبان مادری در چه سنی ودر چه سطحی وبا چه محتوایی باید آموزش داده شود که حفظ فرهنگ بومی در ذیل فرهنگ ملی شود کار بسیار تخصصی است که کمیسیون آموزش وتحقیقات باید از پژوهشگاه مطالعات آموزش وپرورش. فرهنگستان زبان وادب فارسی و اندیشکده علوم شناختی نظر کارشناسی مکتوب بخواهد وآن را در مری ومنظر عموم قرار دهد وعلاوه برآن از نخبگان این موضوع با تعلق و تعهد به کشور نیز مشورت نماید
نکته بعدی اینکه اسنادی مانند ۲۰۳۰ وسازمان های جهانی مانند یونسکو که بدنبال ترویج وتثبیت ربان انگلیسی به عنوان زبان آموزش در سطح جهانی برای راهبری جهانی آموزش هستند بر آموزش زبان مادری تاکید می نماید و علاقه وتمایلی به آموزش زبان ملی یک کشور ندارند که این ابرام واصرار را نباید از سر خیر خواهی تأویل وتفسیر کرد بلکه رگ هایی از نقشه های استعماری در دست برتر روایت ها را باید در آن خواند
خوشبختانه صدا وسیمای استانی با زبان وگویش محلی سال هاست که حال مردم را با این زبان خوش می کند و مجلات رشد و مجلات استانی ظرفیت خوبی برای ترویج وحفظ زبان محلی است و فعالیت های فوق برنامه و پرورشی در زمینه هنرهای های دیداری وشنیداری ،فردی وگروهی می تواند این نیاز را پاسخگو باشد
طرح جدید مجلس قرار است یکی از ۴۸ زبان و گویش محلی در پایه هفتم و یازدهم آموزش داده شود.
به گزارش همشهری، «آموزش زبان مادری در مدارس» یکی از خواستههای اقوام ایرانی برای حفظ و آشنایی با مشاهیر علمی و ادبی اقوام مختلف است. نزدیک به ۲ دهه میشود که این خواسته پشت سد قانونگزاران مانده است اما شواهد امر نشان میدهد که اعضای فعلی کمیسیون آموزش و تحقیقات کمر همت برای نهایی شدن این بحث قدیمی بستهاند.
آموزش زبان مادری، همواره بر روی میز نهادهای آموزشی به ویژه وزیران آموزشوپرورش و اهالی مجلس قرار دارد و آنها را با این پرسش روبهرو کرده است که بالاخره آیا باید زبان مادری اقوام و قبایل مختلف در مدارس آموزش داده شود یا خیر؟
همنشینی اصل ۱۵ قانون اساسی با زبان مادری
نگرانی از فراموش شدن زبانهای محلی در هر گوشه ایران موجب شده است، علاقمندان به حفظ زبانهای محلی و قومی در هر دورهای خواهان تشکیل ساز و کار رسمی در این حوزه باشند.
اصل پانزدهم قانون اساسی به عنوان ارجاع قانونی چنین خواستهای شناخته میشود و براساس این اصل «زبان و خط رسمی و مشترک مردم ایران، فارسی است. اسناد و مکاتبات و متون رسمی و کتب درسی باید با این زبان و خط باشد. ولی استفاده از زبانهای محلی و قومی درمطبوعات و رسانههای گروهی و تدریس ادبیات آنها در مدارس، در کنار زبان فارسی آزاد است.»
۵خیز بینتیجه
نمایندگان مردم در مجلس، نقش مهمی را در پیگیری و زنده نگهداشتن این مطالبه بازی میکنند و نیم نگاهی به خیزهای اهالی خانه ملت برای به مقصد رسیدن «آموزش زبان مادری در مدارس» نشان میدهد که با وجود ۵خیز بلند مجلس برای قانونگذاری، هنوز این تلاشها به نتیجهای ختم نشده است اما باید امید داشت که آخرین قدم به نتیجه ختم شود.
تصویب شدن دوباره کلیات طرح آموزش زبانهای محلی در کمیسیون آموزش مجلس فعلی-دوره دوازدهم- موجب شد تا بار دیگر تلاشهای بیثمر ۲ دهه اخیر زنده شود.
۱۳۸۰: برای اولین بار طرح آموزش زبانهای محلی در مجلس ششم مطرح شد اما به مرحله تصویب نرسید.
۱۳۹۰: طرحی در مجلس نهم برای آموزش زبانهای محلی و قومی به تصویب رسید، اما به دلیلعدم اجرای آن، نتایج ملموسی نداشت.
۱۳۹۶: مجدداً طرحی برای آموزش زبانهای محلی در مجلس دهم مطرح شد که اعلام شد به بررسیهای بیشتری نیاز دارد و دیگر پیگیری نشد.
۱۴۰۰: طرح آموزش زبانهای محلی مجدداً در مجلس یازدهم مطرح شد و تعدادی از نمایندگان آن را امضا کردند.
۱۴۰۱: این طرح دوباره مورد بررسی قرار گرفت و نمایندگان بیشتری به حمایت از آن پرداختند اما به نتیجه نرسید.