پایگاه خبری تحلیلی رسانه معلم رسانه فرهنگیان ایران
بسمه تعالی
بر اساس آمار، بیشترین درصد بیکاری در کشور برای دارندگان مدرک کارشناسی وبالاتر از دانشگاه هاست در حالی که خانواده ها به امید فرصت شغلی بیشتر وبهتر، فرزندان را روانه دانشگاه نمودند ومتاسفانه شادی های قبولی دانشگاه فرزندان وسرمایه گذاری برای تحصیل آنها ،عاقبت خوشی نداشت وهمه آرزو ها به یاس وناامیدی ونفرت تبدیل می شود وتلاش پیوسته دانش آموزان برای گذر از امتحانات تیزهوشان ، نمونه دولتی و مدارس برتر و در نهایت کنکور شکست نتایج حداقل یکدهه تلاش، زندگی را برای همیشه برای بچه ها بی معنا کرده است واز عالم وآدم ، از جامعه و دولت ، از خانواده ومدرسه بیزار می شوند وگاهی راه نجات را مهاجرت وگاهی به سرگرمی های دوستانه و گاهی ورزش و… سپری می کنند
وانتخاب رشته بر اساس جایگاه دانشگاه ها از شریف تا دانشگاه تهران و… انجام می گیرد وبعد از آن نوبت به علایق خانواده و داوطلب می رسد و به بازار کار ، نیاز جامعه ، آینده شغلی کمتر پرداخته می شود واین معضل علاوه بر فضای کاذب اجتماعی در برند و برجسته کردن بعضی از ارزش ها کاذب مانند جایگاه دانشگاه به دسترس نبودن اطلاعات جامع نسبت به نیاز جامعه وآینده شغلی در کشور است
دانشگاه ها براساس صندلی خالی برای رشته هایی که شاید یک یا دو دهه قبل تعریف شده است گزینش دانشجو می کنند ومتاسفانه برای خود ماموریتی برای آینده شغلی افرادجامعه نمی دانند
رابطه بین وزارت کار و وزارت صمت و ودیگر دستگاه ها مجهول و مغفول است و حکمرانی در این زمینه تک عاملی ونگاه بخشی وجزیره ای است ومهم ترین سرمایه انسانی مدیریت نمی شود وپس از معضل بیکاری تحصیل کرده های دانشگاه، حاکمیت بفکر چاره اضطراری هستند و چشم اندازی برای توسعه کشور ، برای زندگی شهروندان با نگاه به آینده وجود ندارد و متاسفانه اخیرا کشور های منطقه برای جوانان ما آینده شغلی تعریف می کنند و آنها را جذب می کنند
نتیجه این تشتت و بی مسئولیتی ،افسردگی جوانان ، کاهش ازدواج ، افزایش آسیب های اجتماعی ، هدر رفت منابع است وهنر مسئولان اعلام رتبه های برتر کنکور، افزایش میانگین نمره معدل امتحان نهایی است ودانشگاه ها بدنبال افزایش جذب رتبه برتر بدون تضمین آینده شغلی است و منابع مالی ملی را برای آموزش رایگان در دانشگاه ها را بدون بهره وری براساس نیاز جامعه سالانه هزینه می کنند وهنر را در جذب وهزینه تمام این منابع می دانند ودانشگاه ها که بایستی از دوم متوسطه با دبیرستان ها ارتباط ط داشته باشند و بلکه در تألیف کتاب درسی وارتبا ط بین پیش دانست های مدرسه ای برای دانشگاه وجامعه تعامل داشته باشند با تفرعن از آن خوداری می کنند
امید است مجلس ، شورای عالی انقلاب فرهنگی و دولت چهاردهم وقوه قضائیه به عنوان مدعی العموم به این موضوع بپردازند