راز ناپیدای جریان وابستگی در آموزش و پرورش (۳)

دارالفنون

تعلیم و تربیت به سبک جدید از تأسیس دارالفنون شروع شد.

قرن ۱۹ اوج پیشرفت علمی در غرب بود و در ایران فتحعلی شاه که افتخار ایلیاتی داشت پادشاه ایران شد و اطراف او هم رؤسای ایل و قبایل جمع شدند.

بعد از مدتی فهمیدند دنیا عوض شده به فکر چاره افتادند، یکی از اقدامات اعزام دانشجویان ایرانی به خارج از کشور و مشخصاً غرب بود و حاصل آن افزایش صاحب نظران و اساتید متأثر از فرهنگ غرب شد.

به خاطر عدم توفیق ایرانیان در کسب نتایج مورد نظر از اعزام دانشجو به خارج، امیر کبیر صدراعظم، تلاش داشت در چارچوب نظام مستقر، امور را سامان دهد و عقب ماندگی ها را جبران نماید.

امیرکبیر در مدت کوتاه سه سال و یک ماه و ۲۷ روز اولین پایه های سنگ بنای اصلاحات به صورت نرم افزاری را پی ریزی نمود. تأسیس دارالفنون یکی از این اصلاحات فرهنگی بود که در جایگاه خود اهمیت بسزایی داشت. (تمدن و تاریخ، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی)

امیرکبیر معتقد بود به جای اعزام دانشجو به خارج، معلمین خارجی را به ایران دعوت کنیم و اولین معلمین از کشور اتریش به دعوت امیرکبیر وارد ایران شدند.

عزیزان در حالی که معلمین اتریشی وارد تهران می  شدند، امیرکبیر از صدر اعظمی برکنار و برای تبعید از تهران خارج می شد!!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *