توسعه فناوری های آموزشی ، یک ضرورت تاریخی برای نظام آموزشی

ضرورت پارادایم شیفت نظام یاددهی و یادگیری به حسب ظهور و بروز فناوری های نوآورانه و موج های تحولی آن در همه زیرنظام های جوامع ، در سند تحول با لحنی مدبرانه مانند بهره مندي هوشمندانه از فناوري هاي نوين در نظام تعليم و تربیت و فراز های متعدد دیگر طرح و توصیه گردیده .
علاوه بر آن ، نقشه جامع علمی کشور و سند راهبردی توسعه فناوری اطلاعات جمهوری اسلامی نیز نیاز به تحول فناوری در نظام آموزشی را مورد تایید و مطالبه قرار داده اند .

سالهای گذشته به ویژه دوران کرونا فرصتی مغتنم با مزیت علت بود تا مسیر رشد شبکه ابری یادگیری ، محیط های تعاملی و متنوع اجتماعات یادگیری ، محیط های اشیاء یاگیری ، ایموک ها و محتواهای اشتراک گذاری ، بسترهای ارائه های زنده و برخط ، و سیستم های اطلاعاتی مدیریت آموزشی تحقق و توسعه می یافت .

توسعه فناوری های آموزشی ترسیم مناظر مختلفی را از آموزش های هوشمند تا دسترس پذیری عادلانه محتواهای غنی یادگیری را می توانست دنبال نماید . ضرورت این روزهای جامعه جهانی ، تنوع و وسعت آمایشی ، تسهیل ارائه خدمات ، و تغییر نیازهای مخاطبان آموزش از جمله دلایل ساده اقناع ماجراست . شرایط تحمیلی کرونا هم ناخواسته امکان فرصت و نیاز مضاعف ایجاد نموده است .

موضوع تاثیر فناوری های نوین در بهبود تسهیل و تثبیت و تعمیق یادگیری از طریق محتواهای چندرسانه ای ، شبیه سازهای آموزشی ، واقعیت مجازی و افزوده ، و موک های اشیاء یادگیری و … موضوعی اثبات شده است و نیاز به تاکید و تشریح ندارد .

مجموعه فناوری ها و محیط های مجازی و همه جا حاضر یادگیری امکان توسعه عدالت آموزشی و دسترس پذیری به یادگیری هیبریدی ، مشارکتی ، و تعاملی را نیز سهولت بخشیده است .
با اینحال طبعا همه این امکانات می بایست بعنوان مکمل آموزش رسمی و ضمیمه همیشه آماده آن باشد .

طی دو سال گذشته ، نیاز و ضرورت های پیش آمده فرصتی را مهیا نمود و اتفاقات تحولی در این فضا می توانست زمینه سازی گردد .
استعدادهای ناب مراکز رشد و نوآوری و فناوری و اکوسیستم ایجاد شده بسیار توانمند استارتاپ های اجوتک ، امکان تحول را میسور نموده است .

با این حال ، عدم دانش و تخصص و تجربه کاربری و از همه مهمتر باور و انگیزه فناورانه و نوآورانه در مدیریت کلان نظام آموزشی همواره اولین دلیل عدم اتفاقات چشمگیر و موثر و با دوام بوده است .

از سوی دیگر روال ناپسند نفوذ افراد و شرکت های خاص و سفارش شده و ایجاد انحصار برای آنها که بیشتر به نقصان سلامت اداری برمیگردد تا توجیهات و دلایل علمی و فناوری ، عامل دیگری در عدم رشد و توسعه و تحول در این راستا بوده است .

ضرورت زمانی و تاریخی ، تغییر نیاز کاربران ، انتظار و مطالبه اجتماعی ، اقتضای عدالت آموزشی ، و بروز لحظه به لحظه فناوری های شگرف ایجاب می نماید ، آموزش و پرورش آتی ، مسیر تحول و نوآوری و فناوری را با مدیران کارآمد و مجرب به طور جدی دنبال نماید .

اگر ظرفیت های بومی و استعدادهای ناب دانش بنیان ، و جوانان نخبه و جهادی مان در این مسیر جهادآموزشی دریابیم ، بیش از نیمی از راه را به آسانی رفته ایم . بدیهی است که *توجه به بسترهای زیرساخت ارتباطی و اینترنت ملی و … هم می بایست با هم افزایی بین سازمانی و وزارتین مورد پیگیری قرار گیرد .

اما ، در واقع باید ابتدا مدیریت کلان تحول خواه و عملگرا و سلامت باشد تا این مسیر در ریل مناسبش قرار گیرد و بعد از این شاهد فقر فناوری ها و محتواها و دسترسی ها نباشیم . مدیر تحول گرا و نوآور قطعا منشاء آثارخیر و برکات آموزشی خواهد بود .

مجیدعابدی مسئول استراتژی محتوا و فضای مجازی کانون تربیت اسلامی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *