مراسم جشن تکلیف دانش آموزان در حسینیه امام خمینی(ره)

اقامه نماز در مدارس، نماد غلبه آموزش بر تربیت

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری رسانه معلم، پیام رهبر معظم انقلاب به بیست و هشتمین اجلاس نماز در سمنان در تاریخ۱۴ آذرماه بخشی از گرفتاری ها و آلودگی های جامعه را معلول نپرداختن به حقیقت هشداردهنده نماز دانسته است وآن را از وظایف بزرگ همگان به ویژه آموزش وپرورش به عنوان اثر گذارترین دستگاه ها بیان شده است که با شیوه های اثر گذار مدارس را  به نماز خوانی نوجوانان مزین کنند.
لذا تمامی منابع انسانی،فناوری واطلاعاتی،فیزیکی و مالی آموزش وپرورش در اجرای این فرمان باید بسیج شوندتانماز خوانی در مدارس بیش از پیش  رویه مدرسه و منش دانش آموز شود و ضمن  تبلیغ  واشاعه ی این فرمان در تمامی جلسات و گردهمایی از سطح کلاس و مدرسه تا اداره و ستاد استانی و کشوری به برنامه ریزی و راهکار و فعالیت و اقدام در جنبه متفاوت این فریضه ی الهی اهتمام گردد. خوشبختانه در سطح  کلاس در محتوای دروس به طور مستقل  در بعضی از دروس  یک یا دو واحد یادگیری به نماز اختصاص یافته است و به طور تلفیقی دروس دیگر آموزه های دروس مستقل را تثبیت وتقویت می کند و در سطح مدارس زنگ نماز جزو ساعت برنامه هفتگی قرار داده شده است وبعضی مدارس نمازخانه مستقل و روحانی امام جماعت مدرسه دارند؛ ولی گاهی مدیران مدارس نه به آن زنگ نماز اهمیت می دهند ونه اداره ونه مدیر مدرسه به آماده سازی نماز خانه و آوردن روحانی برای اقامه نماز اهمیت می دهند و شاید در نماز جماعتی که برگزار می شود شرکت نمی کنند.
 حضور مدیر منطقه  ومعاونان وکارشناسان در نماز مدارس به طور مستمر (حداقل سه روز در هفته ) یقینا می تواند تاثیر به سزایی در نماز خوانی جوانان در مدارس داشته باشد و یقینا  درپیشرفت تحصیلی دانش آموزان ، ارتباط صحیح بین دانش آموزان با همدیگر وبین کارکنان و همه عوامل مدرسه، کاهش ناهنجاری ها و آسیب های اجتماعی وتقویت فرهنگ سازمانی مدرسه موثر خواهد بود.
انتظار می رود که مدیران مدارس و مناطق نگاه تفکیکی به نماز در برنامه های مدارس نداشته باشند  و کارکرد نماز و کارکرد دروس را متاثر از همدیگر بدانند و بدانند ارتباط درست باخدا در نماز در ارتباط با دیگران و ارتباط با محیط بسیار تاثیرگذارست، همانطوری که ارتباط بر اساس عدل واحسان، محبت و ایثار در فضای مدرسه در تقویت ارتباط با خدا موثر است.
چرا بعضی از مدیران سخن از تربیت می زنند و گوش فلک را کر می کنند و راهبرد شایستگی محوری را در تربیت مهم می دانند و رویکرد تلفیقی را تجویز می کنند، اما در عرصه ها محیط یادگیری به نام نمازخانه و فرصت یادگیری به نام وقت اقامه نماز را  در تلفیق بین آموزش مفاهیم دروس با نگرش توحیدی در این آموزش ها که  اقامه ی نماز می تواند به آن کمک کند توجه لازم را نمی کنند؟ چرا بودجه های پژوهشی در سطح کلان تا خرد برای مطالعات طولی و موردی  نماز هدایت نمی شود؟ چرا شورای دبیران و آموزگاران مدارس به بررسی راه های ترویج نماز خوانی در مدارس  به عنوان درس پژوهشی  به آن نمی پردازند؟ چرا از امام جمعه شهر برای حضور نمادین در مدارس برای اقامه نماز استفاده نمی شود؟ و چرا فرصت حضور دانش آموزان در نمازجمعه و جماعت مساجد به عنوان یک واحد یادگیری شرعی طراحی و اجرا نمی شود؟
چرا مسابقات کتاب خوانی در مدارس در موضوع نماز برگزار نمی شود؟ تا داش آموز معرفت لازم برای عمل به فریضه الهی را کسب کنند از نظر قرآن، قدرت  اجتماعی در اقامه نماز ظهور می یابد: “الذین ان مکنا هم فی الارض اقاموا الصلاه” (سوره مبارکه حج آیه۴۱)
 و کمک و یاری خداوند از طریق نماز  ممکن است:” واستعینوا بالصبر والصلاه“( سوره مبارکه بقره آیه ۴۵)
و پالایش و سالم سازی  محیط فردی -جمعی  با نماز تحقق می یابد: ” ان الصلاه تنهی عن الفحشاء والمنکر“(سوره مبارکه عنکبوت آیه ۴۵)
امید است همه ظرفیت های آموزش وپرورش در اقامه این فرضیه بزرگ الهی و تثبیت و تعمیق آن به کار گرفته شود و مدیران آموزش وپرورش از صف تا ستاد خود را خادمان نماز بدانند و  در هر جلسه  تصمیم گیری وتوجیهی، جلسه سخنرانی، بازدیدها و… پرسش از چگونگی اقامه ی نماز و جایگاه نماز در آن تصمیم، در صدر توجهات مدیران باشد.
* دکتر سید نصرت الله فاضلی- کارشناس تعلیم و تربیت اسلامی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *